Auteur: Arianne Goris
Publicatiedatum: 11 september 2020
Laatst bewerkt: 1 juli 2024
Le Toko? Dat klinkt als Indonesisch eten en niet als iets van fashion. Klopt! Deze oud-TMO’er vindt mode heel leuk, maar wist eigenlijk nog niet wat ze precies wilde toen ze aan de opleiding begon. Nu, twee jaar na haar afstuderen, heeft ze haar passie gevonden en is ze de trotse eigenaar van maar liefst twee Indonesische toko’s.
Wie ben je en wat doe je?
‘Mijn naam is Andrea de Fonkert en ik ben in 2018 afgestudeerd van TMO. Begin april 2019 heb ik mijn eerste eigen zaak geopend in Numansdorp. Een half jaar later gevolgd door een tweede vestiging van Le Toko in Brielle.
Wat heb je sinds TMO gedaan?
Na mijn afstuderen ben ik gaan werken bij een bedrijf in premiums. Na een halfjaar kwam ik erachter dat dit het toch niet was voor mij.
Waarom gekozen voor een heel andere branche?
Ik merkte dat ik op kantoor niet op mijn plek zat. Eigenlijk ben ik best wel een ondernemend type en heb ik Indonesisch eten altijd heel lekker gevonden. Toen ik tijdens mijn studie in Amsterdam woonde, ging ik een paar keer per week eten halen bij een toko bij mij in de buurt. Als ik dan in het weekend naar mijn ouders in Numansdorp ging, realiseerde ik me dat zoiets in een kleine kern niet te vinden is. Toen er een pand vrijkwam in het dorp, wist ik meteen dat ik daar iets mee wilde. Ik ben in het diepe gesprongen en heb mijn passie gevonden.
Wat zijn jouw taken binnen het bedrijf?
Tja, eigenlijk zijn er dat teveel om op te noemen. ik ben natuurlijk de eigenaar (“noem mij geen directeur”, red.) en verantwoordelijk voor het complete reilen en zeilen van de twee zaken. Inmiddels hebben we in beide vestigingen 15 man personeel, voornamelijk studenten, dus er komt ook personeelsbeleid bij kijken. We hebben een externe keuken waar onze Indische koks de gerechten dagelijks vers bereiden. Verder doe ik de administratie en sta ik zelf ook in de winkel. In Brielle heb ik een leidinggevende staan.
Vorig jaar gestart en nu al twee vestigingen: hoe heb je dat zo snel voor elkaar gekregen?
Kleine plaatsen hebben meestal qua afhaal- en bezorgeten de keuze tussen een snackbar en een pizzeria. Soms is er ook een Chinees restaurant. Een Indonesische toko vind je er bijna niet, maar daar is wel behoefte aan. Ik ben in dat gat gesprongen. Er liggen ook al plannen voor een derde vestiging.
Hoe heeft TMO je voorbereid op het werk dat je nu doet?
Kijk, TMO is natuurlijk gericht op fashion, maar tegelijkertijd op business. En ja, een bedrijf is een bedrijf; of dat nu in de mode is of in een andere branche. Vooral in de projecten zoals het TrendEvent (de huidige TrendExpo red.), heb ik heel veel geleerd. Je bootst dan echt de praktijk na en komt alles tegen wat je later kunt gebruiken. Zo heb ik geleerd om zakelijke e-mails te schrijven en zakelijk te telefoneren, om maar iets simpels te noemen. Je ziet hoe mensen in de groep leiding geven en hoe je dat zelf zou doen. Je kruipt echt in de rol van een leidinggevende of iemand die de sponsoring moet regelen. Ik heb nog dagelijks profijt van alle dingen die ik op TMO heb geleerd.
Wat is je leukste herinnering aan TMO?
De feestjes onder de studenten! Nee serieus, als ik zou moeten kiezen, is mijn leukste herinnering toch wel de inkoopreis naar Marokko. Hier zag je echt in de praktijk hoe het hele proces verloopt en hebben we mogen meekijken bij de productie. Supergaaf om mee te maken. Ik ben echt altijd met plezier naar school gegaan en heb er vriendinnen aan overgehouden met wie in nog steeds elke maand afspreek.
Waarom heb je destijds gekozen voor TMO?
Mijn zus had TMO gedaan en had het super naar haar zin gehad. Ik wist niet goed wat ik wilde, had na de middelbare school eerst twee jaar Schoevers gedaan, en besloot na een open dag om naar TMO te gaan. Mode sprak me wel aan, maar zeker ook de businesskant van de opleiding. Toen mij in het 1e semester werd gevraagd waar ik over een aantal jaar zou staan, antwoordde ik dat ik zelfstandig ondernemer wilde zijn. Nooit gedacht dat het al zo snel zou gebeuren.
Wat is je advies voor huidige studenten of net afgestudeerden?
Mijn lijfspreuk – niet helemaal van mezelf, maar ja – is: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik zal het wel kunnen!”. Dat zou ik ook de studenten mee willen geven. Ga je droom achterna! Zelf ben ik ook in het diepe gesprongen en heb ik risico’s genomen. Als ik ergens voor ga, ga ik er duizend procent voor.’
